Voorbereidingen
In een vroeg stadium waren we al stiekem en voorzichtig begonnen met allerlei praktische zaken die nog niet onomkeerbaar waren, bijvoorbeeld het opzeggen van “onnodige” abonnementen en bankrekeningen.
Ook gingen we de gehele huisraad en zolder eens kritisch onder de loep nemen: hebben we al deze spullen nog wel nodig? Een ware opruimwoede maakte zich van ons meester. Vele autoladingen met afval gingen naar het grofvuil, ontelbare advertenties verschenen op Marktplaats, spulletjes werden verkocht of weggegeven en verzamelingen van de hand gedaan.
Ook begonnen we voorzichtig met informatie inwinnen bij Nederlandse en Zweedse instanties, en openden we (met enige moeite) een bankrekening in Zweden. En uiteraard werd de Zweedse versie van Funda, Hemnet.se veelvuldig bezocht, al was dit in eerste instantie nog vooral nog om verlekkerd bij weg te dromen…
Een groot voordeel bij het plannen en voorbereiden was dat Camilla de Zweedse nationaliteit heeft en Zweeds spreekt. Dit was erg prettig bij het lezen van sites en brochures, het communiceren met Zweedse instanties, en het “binnenkomen” in de diverse ambtelijke molens aldaar.
Het verkopen van spullen die de toets van “mee naar Zweden” niet hadden doorstaan, ging in de lente van 2012 onverdroten verder. Ja, ook de oude Commodore 64-computer van Sandor, ondanks vertwijfelde protesten.
 |
 |
 |
 |
Maar er kwam ook een nieuwe activiteit bij: het aanschaffen van nieuwe spullen, kleding en gereedschappen die benodigd zijn voor een leven op het platteland in Zweden. En omdat dat nu eenmaal andere zaken zijn dan benodigdheden voor een huurappartement in een stad in Nederland, werd er flink ingeslagen: snowboots, gevoerde broeken, thermo-ondergoed, dikke sokken, tuingereedschap, sleeën, sneeuwscheppen enz. Ook werden een aantal van onze bijna-versleten apparaten als stofzuiger en koffiezetapparaat afgedankt en vervangen door nieuwe exemplaren zodat die niet meteen bij aankomst het loodje zouden leggen…
Trouwen
Om de zaken verder te kunnen vergemakkelijken (maar zeker ook uit romantische overwegingen!) besloten we – met onze emigratieplannen in het vooruitzicht – om te gaan trouwen! Zo gezegd, zo gedaan, dachten we, maar de praktijk bleek hier weerbarstig. Ondanks dat het hier ging om een huwelijk tussen onderdanen van twee EU-landen kwamen we terecht in een mallemolen van papierwerk, ambassadebezoeken, geboorteaktes, legalisatie, apostilles, notarii publici en wat al niet meer. Oeps, daar hadden we even geen rekening mee gehouden.
Maar toch, na alle toestanden was 31 januari 2012 dan toch de grote dag daar: ons huwelijk! Hoewel, grote dag? We trouwden in het geheim. We hadden immers al genoeg aan ons hoofd. Dus het werd een bescheiden ceremonie met alleen twee vrienden en dochter Ella als getuige en met een fles champagne en taart thuis na afloop.
Emigratiebeurs
Om ons mentaal en praktisch wat verder voor te bereiden op wat komen ging werd er ook een bezoek gebracht aan de emigratiebeurs Scandinavië in Hoevelaken. Daar liepen vooral dromers en twijfelaars rond, maar omdat onze plannen inmiddels al behoorlijk concreet waren, gingen wij vooral om te praten met een aantal verhuisbedrijven. Wat wij graag wilden weten was hoe zij ons appartement (vier hoog zonder lift, in een voetgangersgebied in de Nijmeegse binnenstad) zo soepel mogelijk leeg zouden kunnen ruimen… Dit leidde uiteindelijk tot een verhuizer waarbij wij alle vertrouwen in een goede afloop hadden. Al was het maar omdat hij, na een huisbezoek, het aantal benodigde verhuisdozen schatte op 84 en dit aantal later EXACT bleek te kloppen. Waarvan akte.
Saillant detail is trouwens dat wij op bovengenoemde beurs benaderd werden door scouts van het TROS-televisieprogramma “Ik vertrek“. Of we zin hadden om mee te doen. We hebben vriendelijk maar beleefd bedankt. Ons argument was dat het programma toch vooral leuk is als het mis gaat, en aangezien wij alles goed zouden voorbereiden, zou er bij ons niks mis gaan. Ahum…Gelukkig zagen ze er geen heil in om verder aan te dringen.
