De winter kwam vroeg, en de winter was streng. Op 5 december – Sinterklaasdag – was het al ijskoud en hadden we een heuse sneeuwstorm. Vervolgens hebben we vijf maanden aaneengesloten in een witte wereld gebivakkeerd. De winterperiode was lang en leek oneindig, een paar dagen dooi rond de feestdagen daargelaten.

Op sommige dagen waren we helemaal ingesneeuwd en konden we niet met de auto bij de openbare weg komen om Ella naar school te brengen. Maar er loopt een bospad van ons huis tot helemaal tot bij de school. Dan baanden we ons met Ella een weg door de kniehoge stuivende sneeuw op weg naar school, terwijl het nog donker was. Eerst papa, met de grootste voeten, dan mama, en als laatste Ella. Zo was er al een weg gebaand en kon zij met haar kleine beentjes nog een beetje vooruit komen door de hoge sneeuw. Een bijzondere ervaring!

Sneeuwruimen

Een echte Zweedse winter betekent veel en vaak sneeuwruimen en gangen graven door de sneeuw. Gelukkig kwam onze huisvriend en redder in nood Lennart op gezette tijden langs om met zijn quad sneeuw te schuiven. Ook hebben we een groot hellend garagedak, dat niet is berekend op grote hoeveelheden sneeuw. Dat moest dus ook een aantal keren helemaal leeggeschept worden. De voor- en achteringang van het woonhuis, de houtschuur en de bijgebouwen moesten allemaal bereikbaar blijven. Bovendien moest de weg naar ons huis vanaf de openbare weg begaanbaar zijn voor de vuilniswagen.

Zon en ijzige kou

Het begin van het nieuwe jaar 2013 was tevens het begin van een lange, ijskoude en zonnige periode in Zuid-Närke. De tuin in Snöbäcken glinsterde van ijskristallen op de gewassen die als versteend overeind stonden. De lucht was blauw en het rook naar winter. We trokken Ella rond op de houten slee die we uit Nederland hadden meegenomen. En we namen diepe teugen koude ijslucht. Lekker!