Voor deel 1 van dit verhaal klik hier!

Bosbouw anno 2015 is een toonbeeld van efficiëntie: één man met een enorme machine doet ál het werk. Eerst komt de “oogstmachine” (harvester) die de feitelijke kap doet, maar alle stammen laat liggen. Deze worden in een later stadium opgepikt door een andere grote machine (uitrijder). Deze uitrijder stapelt al het hout in grote partijen langs de weg, waar ze uiteindelijk door een vrachtauto met hijsinstallatie worden opgeladen.

De afgelopen weken werd het anders zo rustige Snöbäcken opgeschrikt door gebulder van machines en vallende bomen. Het klonk onheilspellend, en zo zag het er ook uit:



In amper twee dagen dagen tijd was de harvester klaar met uitdunnen en was de beurt aan de uitrijder.

(op de achtergrond zien we de uitrijder aan het werk)

Ook deze had niet meer dan twee dagen nodig, en er verrezen gigantische stapels hout langs de weg naar ons huis.


En het eindresultaat? Ach, het valt ons best mee. Uiteraard, het bos is een stuk dunner geworden en ons uitzicht is veranderd. Ook zijn alle takken en toppen blijven liggen, waardoor het bos een stuk moeilijker toegankelijk is dan voorheen. Maar dat wordt door de natuur zelf opgeruimd. Daarbij hadden wij het geluk van een meewerkende en meedenkende bosbouwer, die uitdrukkelijk rekening met onze belangen heeft gehouden.



Over een jaar of 40-50 zijn de bossen rondom Snöbäcken volgroeid en rijp voor de uiteindelijke kap. De kans dat wij hier dan nog wonen is zeer klein. Dus mochten we die voorstelling gaan missen, dan zijn we daar in dit geval zeker niet rouwig om!