Na maanden van voorbereiding, bouwen en afwerking waren het kippenhok en de kippenren eindelijk klaar, en konden we gaan denken aan het aanschaffen van kippen. Ook hierbij oriënteerden we ons eerst via internet. We wilden graag rustige kippen die grote bruine eieren leggen, het liefst dagelijks. Na wat speurwerk kwamen we al snel uit bij het ras “Lohmann”. Deze kippen voldeden precies aan ons “daderprofiel”.

Na enig zoeken vonden we een boerengezin bij Linköping, op ongeveer een uur rijden vanaf Snöbäcken, dat deze kippen te koop aanbood. Dus gelijk gebeld en vier exemplaren gereserveerd! De kippen waren nog piepjong, 17 weken, dus nog niet aan de leg. Meestal beginnen ze rond een week of 20 met eieren leggen. Ideaal dus.

Het daarop volgende weekend reden we met z’n allen naar Linköping, vol goede moed en met twee lege draagmanden van de katten in de auto. Aangekomen bij de boerderij bleek het gezin niet aanwezig te zijn. Wat nu? Een naarstig gepleegd telefoontje wees uit dat ze onverwachts elders moesten zijn, maar geen probleem, zeiden ze: “zoek er zelf maar vier uit en laat wat geld in de brievenbus achter”(!) Zo gezegd, zo gedaan: we gingen op kippenjacht!


Met niet al te veel moeite konden we zelf vier mooie rustige kippen vangen en lukte het ons om ze in de draagmanden te manoeuvreren…om vervolgens aan de terugreis te beginnen.


Aangekomen in Snöbäcken waren onze katten natuurlijk razend nieuwsgierig naar deze vier nieuwe huisgenoten!


We lieten de kippen eerst een dagje wennen in hun nieuwe onderkomen. Het luik naar de ren buiten bleef nog even dicht. Ze waren verbazingwekkend tam, en begonnen al direct uit Ella’s hand te eten.

Natuurlijk moesten de Tokkies ook allemaal een eigen naam krijgen. Na koortsachtig familie-overleg werd besloten tot Fjun (=Pluisje), Truus, Agda (naar een nummer van Cornelis Vreeswijk) en Wokkie (naar “wokkie tokkie”, Ella’s eerste woordjes steenkolen-Engels voor “walkie talkie”).

De volgende ochtend was Ella als eerste uit de veren om te gaan kijken naar de nieuwe huisdieren. Na een minuut kwam ze hijgend en dolenthousiast terugrennen met in haar hand: een ei! We dachten nog even dat ze een grapje maakte, maar nee hoor, het was er toch écht een. Blijkbaar beviel het nieuwe leventje in Snöbäcken de Tokkies uitstekend…

Na een dag en een nacht wennen mochten de kippen ook naar buiten om kippenren “Alcatraz” te verkennen en bewonderen. Ook dit verblijf werd meteen goedgekeurd.

In de daaropvolgende dagen begonnen ze allemaal eieren te leggen, zodat we nu, twee weken na aanschaf, al elke dag vier eitjes hebben.

Het verhaal van de Tokkies is, om kort te gaan, een doorslaand succes geworden. De kippen lijken dolgelukkig met hun komst naar Snöbäcken en hun nieuwe leventje. En wij zijn dat ook!

Sandor