Naar Zweden - Wonen op het Zweedse platteland

Voor deel 1 van dit verhaal klik hier!

Bosbouw anno 2015 is een toonbeeld van efficiëntie: één man met een enorme machine doet ál het werk. Eerst komt de “oogstmachine” (harvester) die de feitelijke kap doet, maar alle stammen laat liggen. Deze worden in een later stadium opgepikt door een andere grote machine (uitrijder). Deze uitrijder stapelt al het hout in grote partijen langs de weg, waar ze uiteindelijk door een vrachtauto met hijsinstallatie worden opgeladen.

De afgelopen weken werd het anders zo rustige Snöbäcken opgeschrikt door gebulder van machines en vallende bomen. Het klonk onheilspellend, en zo zag het er ook uit:

In amper twee dagen dagen tijd was de harvester klaar met uitdunnen en was de beurt aan de uitrijder.

(op de achtergrond zien we de uitrijder aan het werk)

Ook deze had niet meer dan twee dagen nodig, en er verrezen gigantische stapels hout langs de weg naar ons huis.

En het eindresultaat? Ach, het valt ons best mee. Uiteraard, het bos is een stuk dunner geworden en ons uitzicht is veranderd. Ook zijn alle takken en toppen blijven liggen, waardoor het bos een stuk moeilijker toegankelijk is dan voorheen. Maar dat wordt door de natuur zelf opgeruimd. Daarbij hadden wij het geluk van een meewerkende en meedenkende bosbouwer, die uitdrukkelijk rekening met onze belangen heeft gehouden.

Over een jaar of 40-50 zijn de bossen rondom Snöbäcken volgroeid en rijp voor de uiteindelijke kap. De kans dat wij hier dan nog wonen is zeer klein. Dus mochten we die voorstelling gaan missen, dan zijn we daar in dit geval zeker niet rouwig om!

Hout en bosbouw zijn belangrijke economische pijlers in Zweden. Hout wordt voornamelijk gebruikt voor de houtzaag- en papierindustrie. Een klein deel (vnl. restmateriaal) wordt verwerkt voor energie-opwekking. De bosbouw- en houtindustrie is goed voor 11% van de totale Zweedse exportwaarde.

Nagenoeg al het bos in Zweden is productiebos. Dat betekent dat bijna al het aanwezige bos vroeg of laat wordt gekapt. Het moment van kappen hangt af van een aantal factoren, waarvan de houtsoort en de ouderdom de belangrijkste zijn.

Wie een huis wil gaan kopen in een bosrijk gebied in Zweden, doet er dus goed aan om eerst contact op te nemen met de boseigenaar. Deze kan meestal (bij benadering) aangeven wanneer de omliggende bossen gekapt zullen gaan worden. Dit om te voorkomen dat je vlak na aankoop geconfronteerd wordt met een maanlandschap rondom je huis. Het duurt immers vele jaren, zo niet tientallen jaren, voordat je weer een vergelijkbaar bos om je huis hebt. Uiteraard kan het ook zo zijn dat je huis eerst volledig in de schaduw van een bos lag, en dat je blij bent met de toegenomen lichtinval. Maar een net gekapt bosgebied (kalhygge) is doorgaans geen toonbeeld van schoonheid.

Voordat we ons huis Snöbäcken kochten, hebben we eerst via de mail contact gehad met de verantwoordelijke boswachter. Hij gaf aan dat het overgrote deel van het bos rond het huis 35-55 jaar oud is en voornamelijk wordt gevormd door sparren, die eens in de 100 jaar worden gekapt. Dat was dus goed nieuws. Wél wordt het bos eens in de zoveel tijd rigoureus uitgedund, waardoor de overgebleven sparren meer ruimte krijgen om te groeien. En dat uitdunnen zou binnen vijf jaar op de agenda staan, zo schreef hij in 2012.

Afgelopen weken was het zover. We werden netjes van tevoren geïnformeerd en hebben eerst een ronde gemaakt samen met de boswachter. Hierbij gaf hij aan dat een aantal “gevoelige” plekken, zoals een oude teerwinningskuil, een dierenbegraafplaats van de vorige eigenaar en een natuurgebied bij de beek waaraan Snöbäcken zijn naam ontleend, – deels op ons verzoek – zouden worden gespaard.

Toch waren we er niet helemaal gerust op. Een groot pluspunt van het huis is de ligging, omgeven door bos. We waren de afgelopen jaren aardig gewend geraakt aan ons mooie bosrijke uitzicht, en bovendien vormt het bos aan de voorzijde een belangrijke buffer tegen het geluid en het zicht van de grote rijksweg die daar loopt. Maar er zat niets anders op dan te wachten op wat er komen ging… (wordt vervolgd in deel 2)