Sinds een paar dagen is de dooi serieus ingetreden. Toch geloven we nog niet helemaal in het definitieve einde van deze winter. Het is immers pas eind februari, en zoals al eerder vermeld: de winter kan hier duren tot eind april. Maar toch: dooi. Al dan niet tijdelijk.


En niet zomaar dooi. Het water stroomt ons van alle kanten tegemoet. Alle greppels om het huis zijn gevuld, de weg staat half onder water en overal waar je loopt sopt er een vieze sneeuwsmurrie onder je voeten. De Zweden noemen het “slask”, in het Limburgs zeggen we “pratsj”.



Daar bovenop hebben we binnenshuis ook last van een jaarlijks terugkerend fenomeen: een ondergelopen kelder.


Dus hebben we de dompelpomp maar weer eens tevoorschijn gehaald.


Maar het is dweilen met de kraan open. Na het water weggepompt te hebben, staat de kelder dik twee uur later alweer vol. Nog maar een keer pompen dus. En hopen dat het water snel gaat zakken…



Oh ja: dit wordt de eerste post in de categorie “Lente” dit jaar. En dat is op zichzelf al een hoopvol teken 😉