Net als in Nederland weet je in Zweden nooit precies wat de winter gaat doen, maar dát er sneeuw en vorst komt, lijkt in Zweden in ieder geval wel zeker. Al op 18 oktober werden we in Snöbäcken wakker met het eerste pak sneeuw!
Dat belooft wat, was onze eerste gedachte, met de helse winter van 2012/2013, toen de sneeuw bleef liggen tot eind april, nog vers in het geheugen. Het bleek echter niet meer dan een hikje. Het volgende, iets heftiger hikje kwam begin december. Een flink pak sneeuw en een paar koude dagen.
En toen was het afgelopen. Het werd ronduit zacht. Kerst en oud & nieuw werden in een groene omgeving gevierd. Het was zelfs zó zacht, dat de natuur in de war was en de eerste blaadjes en knoppen al voorzichtig verschenen. Echt rouwig waren we er niet om: vorst en sneeuw betekenen meestal ook het eind van de “buitenklussen“. Daar was nu geen sprake van: we konden tot ver in december in de tuin klooien, hout zagen en kloven en allerlei achterstallig onderhoud doen.
Maar nu, 12 januari, is de winter dan toch écht gearriveerd. Snöbäcken ligt weer onder een dik pak sneeuw en het kwik in de thermometer duikt omlaag naar waarden rond de -15 graden Celsius. We ruimen sneeuw, lopen rond in dubbele broeken en rijden sleetje met Ella. Zoals het hoort. En dat levert natuurlijk mooie plaatjes op.
Mooi, maar stiekem dromen we al van een korte winter gevolgd door een vroege, lange lente. Afkloppen!
