Naar Zweden - Wonen op het Zweedse platteland

Groenten in de vensterbank

Dat de winter in Zweden langer duurt dan in Nederland, zal niemand verbazen. Ook de kans op nachtvorst houdt in Zweden beduidend langer aan. Nachtvorst kan in dit deel van Zweden nog tot midden juni voorkomen! En dat houdt dan weer in dat je erg voorzichtig moet zijn met het kweken van groenten. Eén nachtje flinke vorst en je hele oogst gaat verloren.

Maar je kan en wil natuurlijk niet wachten tot juni om dan pas buiten zaadjes in de grond te gaan stoppen. Dan zijn je groenten pas in oktober klaar voor de oogst (of bevroren door de eerste nachtvorst!). Binnen voorkweken is dus het devies. En dan de boel rond eind mei buiten aanplanten.

De vrouw des huizes nam zich dit jaar voor om vooral vroeg met voorkweken te beginnen. Al in februari verschenen de eerste bakjes in de vensterbanken. En het werden er meer en meer. En meer. Geen raam was meer veilig. Ik dacht nog: dat duurt een paar weken en dan zijn we er weer vanaf. Maar nee. Het is nu midden mei. Onze ramen en vensterbanken zijn inmiddels omgetoverd tot ware jungles, waar doorheen je met wat geluk nog net een glimp daglicht kan opvangen…

Maar komend weekend is het zo ver! Dan gaan alle zaailingen naar buiten. De volle grond in. Daar worden ze hard van! En nu maar hopen dat we geen nachtvorst meer krijgen….

Ondanks dat Snöbäcken vanochtend bij het ontwaken in een witte sneeuwdeken gehuld was, en de lente momenteel te lijden heeft onder een flinke dip, gaan de lente-voorbereidingen alhier onverdroten verder. Allereerst zijn we druk aan het plannen, meten en opruimen in verband met een toekomstig kippenhok – hierover meer in een andere blogpost.

Maar er valt nog veel meer te doen, zelfs als de temperaturen buiten nog niet echt om over naar huis te schrijven zijn. Kweekbakken timmeren bijvoorbeeld. En dat kan best gezellig zijn!

De vrouw des huizes heeft de kweekbakken inmiddels goedgekeurd. Goddank!

De compostbakken achter in de tuin leveren eigenlijk nooit veel goede teelaarde op. De reden daarvoor is ons bekend: de herten zien deze bakken met lekkernijen in de winter als een veredelde McDrive.

Telkens als we weer een emmer met GFT-afval hebben geleegd, is het de dag erop allemaal verdwenen in de hongerige hertenmagen. Tot nu toe hebben we het maar zo gelaten – we gunnen de herten ook hun wintermaaltje – maar met het oog op het komende tuinseizoen hebben we dit jaar toch écht behoefte aan goede, eigen compostgrond. Tijd voor harde maatregelen dus: compostdeksels! Zo gezegd, zo gedaan. Na een middagje timmeren, zagen en draad knippen werden er een tweetal prachtige en uitermate functionele (?) compostdeksels gefabriceerd!

Natuurlijk moesten de deksels ook gekeurd en uitgeprobeerd worden. Ella vond het maar een stinkende bedoening daar bij de compost.

En nu maar afwachten of de herten zich hier door laten weerhouden. Sorry jongens, de McDrive is tot nader order gesloten!

Sinds een paar dagen is de dooi serieus ingetreden. Toch geloven we nog niet helemaal in het definitieve einde van deze winter. Het is immers pas eind februari, en zoals al eerder vermeld: de winter kan hier duren tot eind april. Maar toch: dooi. Al dan niet tijdelijk.

En niet zomaar dooi. Het water stroomt ons van alle kanten tegemoet. Alle greppels om het huis zijn gevuld, de weg staat half onder water en overal waar je loopt sopt er een vieze sneeuwsmurrie onder je voeten. De Zweden noemen het “slask”, in het Limburgs zeggen we “pratsj”.

Daar bovenop hebben we binnenshuis ook last van een jaarlijks terugkerend fenomeen: een ondergelopen kelder.

Dus hebben we de dompelpomp maar weer eens tevoorschijn gehaald.

Maar het is dweilen met de kraan open. Na het water weggepompt te hebben, staat de kelder dik twee uur later alweer vol. Nog maar een keer pompen dus. En hopen dat het water snel gaat zakken…

Oh ja: dit wordt de eerste post in de categorie “Lente” dit jaar. En dat is op zichzelf al een hoopvol teken 😉

Lente, mei 2013 (door Camilla)

Aan het einde van de meimaand staat de grote seringenstruik bij de aardappelkelder volop in bloei. De bloemen zijn zachtpaars van kleur en de geur achtervolgt me door de tuin heen wanneer ik een ronde maak in de namiddagzon. De geur van versgemaaid gras maakt het er bepaald niet slechter op. De bloemen van de bessenstruiken zijn veranderd in kleine besjes, en de struik met rode bessen is weer precies zo overvol als vorig jaar. Voor ik verder ga staan mijn gedachten even stil bij het maken van wijn en jam. Beide appelbomen staan in bloei, terwijl de zojuist aangeplante fruitbomen niet meer voorstellen dan een stokje met wat blaadjes er bovenop.

De kersenboom staat ook in bloei, en bij het gastenverblijf staat het pasgeverfde houten hekwerk voorspoedig te drogen in de zon. De bloemperken, die er tot een maand geleden bruin en levenloos uitzagen, zijn nu gevuld met ontluikend groen. De lentebloemen zijn vervangen door opkomende zomerbloeiers in de kleuren roze, paars, rood, blauw, wit en geel. Ik weet niet eens hoe de bloemen allemaal heten maar ze zijn erg mooi.

De duindoornbomen geven een deel van de tuin een mediterraan tintje, ze lijken hier wel een beetje op olijfbomen met hun grijsgroene bladeren.

Plots hoor ik een ekster rommelen in z’n grote nest in de dennenboom. Zouden de jongen al zijn uitgekomen? Het touw van de vlaggenmast tikt zachtjes tegen de mast aan. Het geluid doet me denken aan het zeilen vroeger.

In de kas groeien tomaten, komkommers en augurken. Ik hoop dat het wat wordt met de plantjes, die nu elke dag een paar centimeter omhoog klimmen. De katten liggen te luieren op de terrastegels voor de kas en hun luie blikken volgen me als ik mijn wandeling vervolg.

Ik ga naar de moestuin en kijk om me heen. Het hardst groeiende gewas is altijd het onkruid, gevolgd door de aardperen. Maar nu lijkt het erop dat ook de boerenkool is begonnen. Ik proef een radijsje, de allereerste exemplaren zijn rijp. Deze zijde van de tuin ruikt heerlijk door alle lelietjes-van-dalen die er groeien. Ze ruiken zó lekker, dat ze de seringen bijna overtreffen. Als klap op de vuurpijl is het ook nog eens vrijdag. Tijd voor avondeten en welverdiende rust.