Door Camilla.
”Je bent wie je bent”, zeggen mensen vaak. Maar soms ben je iemand, die verlangt naar iets anders. Soms zou je willen dat je ergens anders was of dat je iemand anders kon zijn.
Identiteit is veranderlijk, naar mijn idee. Je bent wie je bent, maar straks ben je iemand anders dan voorheen. En in het ene gezelschap gedraag je je misschien anders dan in het andere. Of in Zweden anders dan in Nederland. Mensen die verhuizen naar een ander land, of een grote reis ondernemen, ervaren vaak dat ze zich ineens anders voelen. Vrijer, dichter bij zichzelf, zelfverzekerder of juist ineens heel onzeker.
Toen ik naar Nederland verhuisde was ik jong, net volwassen, en zo vrij als een vogel. Vele jaren later vertrok ik met mijn Nederlandse gezin in de tegenovergestelde richting, om opnieuw in mijn vaderland Zweden te gaan wonen. Soms vraag ik me af waarom eigenlijk. Dat heen en weer verhuizen, is dat niet slecht voor je thuisgevoel?
Maar daar sta ik dan, midden in de natuur, rustig ademend. En dan weet ik het weer. De lucht, een ijle ochtend, de reuk van bladeren in de herfst. De boomtoppen, die heen en weer bewegen en me duizelig maken als ik naar boven kijk.
Ik rij op kronkelige, lege wegen door het landschap. Om me heen zie ik bossen, akkers, weilanden en hier en daar een huisje. Door de omgeving ontstaat er in mij een zeldzame rust. Ik ben niet alleen wie ik ben, ik ben waar ik ben.
